ازدواج های اجباری ، تعدد زوجات و بد دادن ها:

شاید کمتری زنی را یافت که به خواست خودش، مستقلانه و باصلاحیت کامل بزرگترین تصمیم زندگی اش را یعنی ازدواج، گرفته باشد. حتا احتمال اش است که بیشتر از 90 فیصد از زنان بدون اینکه خبر شوند به شوهر داده شده اند و یا اینکه بصورت غیر انسانی مانند اشیایی بی جان معامله شده اند. حتا مترقی ترین زنان نیز، دختر خانواده اش را مجبور به ازدواج اجباری کرده، یا بشکلی در ازدواج اجباری نقش گرفته است.

بد دادن یا بدلی دختر با دختر، مشخصآ تبدیل دختر در مقابل دختر با دو مرد از دو خانواده هنوزهم یکی از نمونه های ازدواج اجباری است. اکثر خانواده ها بخاطر وضع اقتصادی نا مناسب و یا نبود پول کافی نمی توانند برای پسر شان زن بیگیرند، بنابراین ناگزیر اند بخاطر مصارف هنگفت ازدواج، دختر جوان ویا نوجوان خویش را، با خانواده که دارای شرایط مشابه باشد به بد می دهند یا خواهران شان را عروس هم دیگر می سازند. گرچند این نوع ازدواج ها فیصدی کمی از خشونت های خانوادگی را بخود اختصاص می دهد، اما گاهی در مناطق دور افتاده دختران طرفین بخاطر رویه ناسالم یک طرف مورد خشونت قرار می گیرند. هرگاه یک از دختر های بد داده شده مورد خشونت قرار بیگیرد، مستقیمآ طرف دیگر قضیه نیز شکنجه می شود.

از سوی دیگر تعدد زوجات که تعداد حداقل به چهار زن می رسد از عمده ترین خشونت های خانوادگی به شمار می رود. اکثر مردان که دست شان به جیب اش می رسد به تعدد زوجات می پردازند. مهمتر از همه قانون مدنی افغانستان که یکی از قوانین برجسته تر از دیگر قوانین ارتجاعی است هم تعدد زوجات را به شکلی قانونی خوانده است. در واقع قانون مدنی نه، بلکه قانون اسلامی است، زیرا این قانون از قوانین اسلامی ماخذ شده که مشخصآ مطابق به ماده 86 به مردان پولدار اجازه داه است که چندین نفر را به زنی بگیرد. در واقع زن اولی هیچگاه رضایت نمی دهد تا شوهرش زن دوم بگیرد و زن دوم هیچگاه نمی خواهد که مرد زن دار را به شوهری بگیرد، این نارضایتی ها به یک بحران انسانی مبدل می شود، نهایتآ یکی از زنان باید قربانی شوند، خشونتی که منجر به خود کشی یا به طلاق می انجامد. گزارش های تحقیقی سازمان های بین المللی نیز حاکی از آن است که اکثر زنان بعد از ازدواج های اجباری خود کشی می کنند یا اینکه از سوی خانواده شوهر به بدترین شکل مورد اذیت و آزار قرار می گیرند.

علاوتآ ازدواج های قبل از وقت ، لت و کوب ، قتل ، تجاوز و غیره خشونت های است که زنان در اکثر مناطق کشور با آن روبرو هستند. همه ساله این نوع خشونت ها و خشونت های مشابه بدلیل نبود دستگاه قضایی انسانی و ادارات ذیربط سالم افزایش پیدا می کند. هنوز هم افغانستان یکی از کشور های است که بیشترین و بد ترین خشونت علیه زنان در آن صورت می گیرد. در تازه ترین خشونت ها علیه زنان ، یک دختر جوان به جرم ارتباط جنسی نامشروع از سوی برادرش به قتل رسیده و چند روز قبل مردی زن جوانش را بر اثر خشونت های خانوادگی سر بریده است.

چند روز قبل تر هم مردی زن و مادر زنش را براساس خشونت های خانوادگی به قتل رسانده بود. البته این ها نمونه ای از خروار است در واقع انعده از حوادث که به رسانه ها راه میابد ویا از طریق کدام رسانه تحت پوشش قرار می گیرد، و بسیاری از قضایا یا جنایت های افراد قبیلوی بالای زنان بوسیله ای طالبان و یا متنفزین قومی حل و فصل می گردد و از درز آن به رسانه ها جلوگری به عمل میایید.